top of page
collecting libraries

programma.........

projectnummer...

locatie.................

opdrachtgever....

fotografie............

renovatie privéwoning en tuin

20305 (ontwerp vanaf 1995)

Maastricht, NL

familie Bruls

Leon Abraas

Verzamelen Met het erkennen van een verzameling, beroof je het individuele exemplaar van uniciteit en meen je kracht te vinden bij de verveelvoudiging. We beloven onszelf dan maar dat we met onze verzameling juist oog hebben voor verscheidenheid. Of is dit de weg van aandacht voor kwaliteit naar aandacht voor kwantiteit? Anders dan in het dierenrijk, waar de verzameling veelal als doel heeft om een noodzakelijke geachte voorraad aan te leggen, verzamelen wij mensen om onszelf, of liever nog de ander, te tonen dat we veel hebben. Pronkzucht ligt op de loer. Met dat verzamelen ontstaat ook veel extra werk: herkennen, afbakenen, verwerven, categoriseren, bijhouden, delen, interessant doen… Natuurlijk hebben we allemaal een verzameling ‘unieke’ fotomomenten, omdat het niemand gegeven lijkt om genoeg te hebben aan de vluchtige herinnering. Velen hebben meestal een collectie aan samenlevingspartners, vrienden en bekenden in alle maten en soorten. En een huis wellicht, dat pas een thuis wordt met een verzameling van erin opgedane herinneringen. We hebben ook verzamelingen van dingen; ook prima geschikt om jezelf gerust te stellen. Bibliotheken Tot gisteren was het pure prestige als je een bibliotheek had. Je toonde dat je van lezen, van verdieping hield. Ook dat laatste werd gisteren nog op waarde geschat. Door meerdere boeken te bezitten, gaf je daarnaast te kennen een bepaald onderwerp omvangrijk te hebben onderzocht. Beter nog: door de aanwezigheid van die boeken wordt bewezen dat je steeds bezig blijft met die verdieping; mogelijk ook dat je het inzicht al hebt dat meningen kunnen veranderen. Dat blijkt soms na herlezing van een boek uit die bibliotheek. Zo hoort het. We leren van kunstenaar Hans-Peter Feldmann dat we al observerend mogen beginnen om in een enkel exemplaar het begin van gewoon iets unieks te zien. En dat het sterker lijkt, als je er een serie van weet te maken. Daarmee wordt het vinden van een veronderstelde categorie de ‘betekenisvolle’ daad. Ieder die categorisch orde wil aanbrengen (in een boekenkast) weet hoe onmogelijk dat is. Daarmee is gelukkig elke eenduidige typering lachwekkend; net zoals Hans-Peter Feldmann het ons voordoet. Mijn architectuurbibliotheek is natuurlijk het omvangrijkst en bevindt zich op de meest centrale en vanzelfsprekende bibliotheekplek in huis. De productontwerpbibliotheek wordt gedragen door een grote schuifbare boekenkast; een best wel uitzonderlijk meubel. De bibliotheek met straatfotoboeken kijkt uit over de boulevard voor mijn thuis. De boekenverzameling met (autonome) kunstboeken staat in een hangende boekenkast, met een 4mm dik Multiplex plaatframe, die vooral overmoedig wil bewijzen geen gangbare (boeken)kastentaal te bezigen. De bibliotheek met niet-in-een-andere-bibliotheek-passende boeken is een beetje verstopt. Maar wellicht is deze, door de twijfel en zoektocht die in de grote verscheidenheid ervan schuilt, de meest persoonlijke.

Collecting By acknowledging a collection, you rob the individual copy of its uniqueness and you think you may find strength in reproduction. So, we promise ourselves that we have an eye for diversity with our collection. But still: is this the way from attention to quality transgressing to attention to quantity? Unlike in the animal kingdom, where the purpose of the collection is often to build up what is deemed necessary, we humans collect to show off ourselves, or rather to the other, that we have a lot; so that ostentation lurks. As a punishment, collecting also creates a lot of extra work: recognising, demarcating, acquiring, categorising, keeping track of, sharing, acting pretentious... Of course, we all have a collection of 'unique' photo moments, because no one seems to be satisfied with the fleeting memory. Generally, many have a collection of cohabitating partners of all sizes and types. And perhaps a house that only becomes a home with a collection of memories lived in it. We also have collections of things; which are also great for reassuring ourselves. Libraries Until yesterday, if you could own a library, it offered prestige to the owner. You demonstrated that you loved reading, looking for more depth even; that was also valued…yesterday. By owning several books, you indicated that you extensively had researched a certain subject. Even better: the presence of those books proved that you kept working on that section / area; possibly also that you already had the insight that opinions evolve. That's the way it should be. My architecture library is of course the most extensive and is located in the most central and obvious library place in my home. The product design library is supported by a large sliding bookcase; quite an exceptional piece of furniture. The library of street photography books overlooks the boulevard in front of my house. The book collection with autonomous art publications is stored in a hanging bookcase, which mainly wants to state over-confidently that it does not conform to common (book) cabinet language. The library of not-fitting-in-another-library books is a bit hidden. However, perhaps this specific one, due to the doubt and intrinsic search it contains, is my most personal.

bottom of page