Sinds het ontstaan van onze Woningstichtingen bouwden we, in Nederland en in het eerste deel van de vorige eeuw, veel prachtige stadswijken. Daarbij heeft de voortreffelijke en klassieke orkestratie van al die individuele woningen prachtstedenbouw opgeleverd. We vonden het vaak zelfs prima dat we het geheel een ‘kolonie’ noemden; wijken waren we nog steeds graag wonen en die inmiddels vaak een cultuurhistorische bescherming genieten. Het bewijs ook dat wij mensen graag een betekenisvolle rol in het geheel spelen; zelfs als die rol door de stedenbouwer en / of architect wordt opgelegd. Met die historische, stedenbouwkundige orkestratietechnieken ordenden we ook bij dit nieuwe stadsfragment de individuele woningen. Overigens het geheel ligt naast een historische ‘kolonie’. Hoekfragmenten worden verbijzonderd, zulks in contrast met duidelijke reeksen die het geheel binden; onderwijl blijft de individuele woning afleesbaar. Natuurlijk doen we dat met inzet van een actuele architectuurtaal en vermijden we graag de schijnbelofte van een pittoreske en misplaatste architectonische reconstructie.