Mijn vader was van beroep timmerman en werd gaandeweg aannemer; aan zijn zijde heb ik dan ook spelenderwijze leren bouwen. Belangrijker was dat ik het plezier begreep van logica en empathie, maar ook de noodzaak van improvisatie en tolerantie. Die kwaliteiten waren meer dan nodig bij het realiseren van nieuwe gevels van een bestaand kantoorpand. We moesten daarnaast verbouwen terwijl het kantoor in functie bleef. Elk detail moest opnieuw worden geconstrueerd; bijna uitgevonden. En alsjeblieft; distilleer het meest praktische, efficiëntste en duurzaamste. Tijdelijke gevels werden in de kantoren gebouwd met standaard goedkope geïsoleerde dakpanelen, waardoor er telkens een smalle tijdelijke bouwplaats ontstond. De houten kozijnen werden traditioneel geconstrueerd, waardoor een maximale montagetolerantie mogelijk was - zelfs tot in de laatste bouwfase van de afmontage; en dat alles met prefab van om de hoek. De aluminium bekleding van alle buitendelen werd in een latere bouwfase opgemeten en deze volgt zodoende moeiteloos de uiteindelijke maten van het onderliggende hout. De ontwerptekeningen zijn vanaf het begin de uitvoeringstekeningen. Met een afwijkende kleur van de printinkt tonen ze ontwerpaanpassingen die tijdens de bouw werden gemaakt. Ik schep er plezier in om te bedenken dat deze werktekeningen instructieve illustraties zijn, ook voor diegene die ze metaforisch wenst te lezen.